Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Ο δεκάλογος του μαθητή





1) Μου αρέσει που οι αίθουσες έχουν θρανία αλλά θα προτιμούσα να είχαν κρεβάτια.

2) Χαίρομαι που υπάρχουν καλοί μαθητές ,γιατί αλλιώς από που θα αντέγραφα;;

 3) Πάντα κάνω ησυχία στην τάξη ,γιατί σέβομαι τον ύπνο των συμμαθητών μου.

 4) Ο χριστός δίδαξε και πέθανε...οι καθηγητές γιατί δεν ακολούθου το παράδειγμα του;
 5) Δεν κάνω ποτέ λιγότερες απουσίες από αυτές που δικαιούμαι.

 6) Καλύτερο μάθημα το κενό.

 7) Καλά φωτισμένο σχολειό είναι αυτό που έχει ανοικτά τα φώτα..

8) Εγώ είμαι πάντα διαβασμένος αλλά οι καθηγητές με εξετάζουν όταν είμαι αδιάβαστος.

9) Δεν κάνω κατάληψη από τεμπελιά αλλά γιατί με αγγίζουν τα προβλήματα της κοινωνίας. Παρόλα αυτά ,όταν γράφω έκθεση ,αδυνατώ να τα εντοπίσω!

10) Η καλύτερη στιγμή του μαθήματος είναι όταν κτυπάει το κουδούνι για σχόλασμα.


Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

 Οι γυναίκες μπορούν να συγχωρήσουν έναν άντρα που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε.

 
 Η γυναίκα που κλείνει τα μάτια της όταν φιλάει έναν άντρα, συνήθως προσπαθεί να θυμηθεί το...
όνομα του.

 

 Τι αρέσει στις γυναίκες, έχει 16 cm μήκος και αρχίζει από Π ???
Το πενηντάευρο!

 Ξέρεις τι σημαίνει να γυρίζεις σπίτι το βράδυ σε μία γυναίκα που σου προσφέρει αγάπη, ζεστασιά και τρυφερότητα;
Σημαίνει οτι... είσαι σε λάθος σπίτι.


 Ποτέ μην εμπιστεύεσαι τις γυναίκες που λένε την πραγματική τους ηλικία. Αφού μπορούν να πουν αυτό, μπορούν να πουν τα πάντα.

 Όταν ένας άντρας λέει πρόστυχα λόγια σε μια γυναίκα, είναι σεξουαλική παρενόχληση.
 Όταν μια γυναίκα λέει πρόστυχα λόγια σ’ έναν άντρα, είναι 1,19 ευρώ το λεπτό.



 Μόνο τα καλά κορίτσια κρατούν ημερολόγιο. Τα κακά δεν έχουν χρόνο.

 
Ποιά είναι τα τέσσερα ζώα που θέλει να έχει μια γυναίκα;
  • Μια jaguar στο γκαράζ της,
  • μια αλεπού στη ντουλάπα της,
  • ένα τίγρη στο κρεβάτι της
  • και ένα βόδι για να πληρώνει τα παραπάνω!

 Οι γυναίκες είναι όπως τα πούρα: οι πρώτες ρουφηξιές είναι οι καλύτερες.


 Εάν θέλετε να παντρευτείτε όμορφη, έξυπνη και πλούσια, θα πρέπει να παντρευτείτε τρεις φορές.


 Όταν ένας άντρας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου στην σύζυγό του, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι καινούρια σύζυγος ή είναι καινούριο το αυτοκίνητο

 Eίπα στη γυναίκα μου την αλήθεια। Της είπα πως βλέπω ψυχίατρο. Μετά μου είπε την αλήθεια:βλέπει ψυχίατρο, δυο υδραυλικούς και έναν μπάρμαν

 Αν θέλετε πραγματικά η γυναίκα σας να σας ακούει όταν μιλάτε, να μιλάτε στον ύπνο σας.





 -Μπορεί μια γυναίκα να κάνει έναν άντρα εκατομμυριούχο?
-Αν ήταν δισεκατομμυριούχος।

 Καμιά γυναίκα δεν αντέχει ένα χαρτοπαίκτη σύζυγο, εκτός αν κερδίζει συνέχεια.


 Υπάρχουν διάφορα μηχανήματα που διεγείρουν σεξουαλικά, ειδικά τις γυναίκες. Το καλύτερο είναι μια Mercedes-Benz SLR.


 Κάποτε έκοψα το ποτό και τις γυναίκες. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου.

 Για να ντυθεί μια γυναίκα, γδύνονται δυο ζώα: ένα που δίνει τη γούνα κι ένα που την πληρώνει

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ


- Ποιά είναι η καλύτερη θεραπεία για την πιτυρίδα;
- Η φαλάκρα

- Τι κοινό έχουν οι άνδρες με τα σαλιγκάρια;
- Έχουν κέρατα, τους τρέχουν τα σάλια και νομίζουν ότι το σπίτι είναι δικό τους




- Τι ζυγίζει το πρωί 500 κιλά, το μεσημέρι 200 κιλά και το βράδυ 10 γραμμάρια;;;
-         Ο σύζυγος.
Το πρωί τον ξυπνάει η γυναίκα του: “Ξύπνα ρε βόδι να πάς στη δουλειά.”
Το μεσημέρι του λέει όταν τρώνε: “Πώς τρώς έτσι ρε, σα γουρούνι.”
Το βράδυ πρίν πέσουν στο κρεββάτι: “Έλα πουλάκι μου να κάνουμε αγκαλίτσες.”

Η σύζυγος μπαίνει στην κουζίνα και βρίσκει τον άνδρα της να κυνηγάει μύγες.
- Τι κάνεις εκεί;
- Κυνηγάω μύγες, απαντάει αυτός.
- Σκότωσες καμμία;
- Αμέ, 3 αρσενικές και 2 θηλυκές.
- Μα τι; Ξεχωρίζεις τις αρσενικές από τις θηλυκές;
- Ναι. Οι τρεις πήγαν στην μπύρα, και οι δύο στο τηλέφωνο!

Ένα ζευγάρι προχώραγε στην εξοχή και είδαν ένα πηγάδι.
Ο άνδρας έσκυψε πάνω από το πηγάδι, έκανε μια ευχή και πέταξε ένα νόμισμα.
Ύστερα πήγε και η γυναίκα να κάνει την ευχή της, αλλά σκόνταψε και έπεσε μέσα στο πηγάδι.
Ο σύζυγος έμεινε λίγο άφωνος και μετά γέλασε και είπε εντυπωσιασμένος:
- Τελικά αυτό το πηγάδι δουλεύει πραγματικά!


Ένας κανίβαλος περπατάει στη ζούγκλα με τον μικρό του γιο. Σε μια λίμνη βλέπουν μία ξανθιά πανέμορφη κοπέλα να κάνει γυμνή μπάνιο. Ο μικρός μόλις την βλέπει, λέει όλος χαρά:
- Μπαμπά, την τρώμε;
- Όχι, λέει ο πατέρας του. Θα την πάρουμε σπίτι και θα φάμε τη μαμά σου!

Λέει κάποιος στο φίλο του:
- Σήμερα το πρωί που σηκώθηκα, ένιωθα τόσο άσχημα που προσπάθησα να αυτοκτονήσω παίρνοντας χίλιες ασπιρίνες.
- Σοβαρά; και τι έγινε;
- Μετά τις δυο πρώτες ένιωθα καλύτερα και σταμάτησα…

!

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Τράπεζες στην αρχαιότητα

    Στην αρχαία Ελλάδα του 5ου αιώνα π.Χ. το επάγγελμα του τραπεζίτη δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης και συχνά ταυτιζόταν με αυτό του τοκογλύφου. Οι τράπεζες σχετίζονταν με δάνεια και σύμφωνα με τα πάτρια ήθη «όπου υπήρχε δάνειο δεν υπήρχε φίλος», μια και όταν «ένας άνθρωπος είναι φίλος δεν δανείζει αλλά δίνει». Και σε μια τέτοια περίπτωση τόκος ήταν η ευγνωμοσύνη του δανειζομένου προς τον δανειστή του. Ο Πλάτων στους Νόμους του ρητά ζητά να απαγορευτούν τα έντοκα δάνεια.
Ο ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν “πλουτοκεντρικός” αλλά ανθρωποκεντρικός. Η ελληνική φιλοσοφία θεωρούσε το χρήμα ως μέσο για την απόκτηση αγαθών αλλά τίποτε περισσότερο. Εφόσον το κέντρο της ελληνικής φιλοσοφίας είναι ο άνθρωπος και καθώς η τοκογλυφία οδηγεί στον εξευτελισμό του ανθρώπου, ήταν λογικό να θεωρείτο ανήθικη. Η πρακτική χρέωσης τόκων είχε αποκηρυχτεί από πολλούς Έλληνες και ξένους φιλοσόφους και ηγέτες, όπως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Πλούταρχος, ο Κικέρων, ο Μουχάμαντ κλπ. Ο Κάτων, όταν ρωτήθηκε “τί γνώμη έχεις για τη τη χρέωση τόκων;” απάντησε “τί γνώμη έχεις για τη δολοφονία;”
Ο κυρίαρχος τότε θεσμός της πόλης-κράτους είχε ως αποτέλεσμα την ύπαρξη μεγάλου αριθμού ανεξαρτήτων κρατών, πολλά από τα οποία έκοβαν δικά τους νομίσματα, ποικίλης πραγματικής, ονομαστικής και εμπορικής αξίας. Η κυκλοφορία τόσο πολλών και ανόμοιων ως προς την αξία τους νομισμάτων δυσκόλευε τις διάφορες εμπορικές συναλλαγές και αποτέλεσε την αιτία ανάπτυξης μίας αγοράς νομισματικών ισοτιμιών, όπου γινόταν ο υπολογισμός της αξίας κάθε νομίσματος σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Η διαδικασία αυτή έδωσε λαβή για τη δημιουργία του επαγγέλματος του αργυραμοιβού - ενός ατόμου που θα αντάλλασσε τα διάφορα νομίσματα επί αμοιβής. Μεταξύ άλλων, οι αργυραμοιβοί έπρεπε να γνωρίζουν τις αξίες και το βάρος των νομισμάτων κάθε κράτους και να καθορίζουν την αξία τους σε σχέση με το νόμισμα της χώρας στην οποία γινόταν η συναλλαγή. Έπρεπε να ξεχωρίζουν τα κίβδηλα νομίσματα και να εντοπίζουν τα ελλιποβαρή.
Η αναγνώριση της ανάγκης για την αγορά συναλλάγματος ήταν ελληνική αλλά η εκμετάλλευση της νεοσυσταθείσας αγοράς νομισματικών ισοτιμιών δεν ενδιέφερε του Έλληνες και έμεινε στα χέρια των εμπόρων του χρήματος. Οι ιδιώτες τραπεζίτες επεκτάθηκαν και σε αυτόν τον τομέα τον οποίο συμπεριέλαβαν στις δραστηριότητες τους.
Ακόμη, τα νομίσματα, εκτός από τη χρήση τους ως μέσο για τον υπολογισμό της αξίας των προϊόντων και τη διευκόλυνση των συναλλαγών, λειτουργούν τα ίδια ως εμπορεύματα στις περιοχές εκείνες που δεν διαθέτουν τα απαραίτητα πολύτιμα μέταλλα. Οι τραπεζίτες βρήκαν και άλλον έναν τομέα εμπορίας χρήματος, πουλώντας χρήμα στις περιοχές που δεν είχαν και παίρνοντας ως αντάλλαγμα γη και αγαθά.
Έτσι, οι τραπεζικές εργασίες, σε εκείνη τη φάση χωρίζονταν στις εξής κατηγορίες:
  • στη δοκιμασία και στην ανταλλαγή νομισμάτων
  • τις καταθέσεις
  • τις χορηγήσεις δανείων
  • την εκτέλεση εντολών προς τρίτους.
Σύντομα, στις κύριες τραπεζικές εργασίες, εκτός από την ανταλλαγή των νομισμάτων και τον έλεγχο της γνησιότητάς τους, τις έντοκες καταθέσεις και τα έντοκα δάνεια, συγκαταλέγονταν και άλλες.
Ανάμεσά τους:
  • η διαχείριση περιουσιών
  • η συγκατάθεση σε δάνειο, η αποδοχή παρακαταθηκών
  • η έκδοση πιστωτικών επιστολών που εξοφλούνταν σε άλλη πόλη από κάποιον άλλο τραπεζίτη με τον οποίο συνεργαζόταν η τράπεζα που είχε εκδώσει τη σχετική επιστολή.
Αναφέρεται ότι με αυτό τον τρόπο ο Κικέρων κάλυψε κάποτε τα έξοδα του γιου του, όταν αυτός βρισκόταν στην Αθήνα.
Για την ανταλλαγή και τη «δοκιμασία» των νομισμάτων, εργασίες που έκαναν και οι αργυραμοιβοί, η προμήθεια ήταν συνήθως γύρω στο 5%-6% επί της αξίας των νομισμάτων, με μια πρόσθετη επιβάρυνση αν η ανταλλαγή γινόταν ανάμεσα σε νομίσματα κατασκευασμένα από διαφορετικά μέταλλα.
Για τις παρακαταθήκες, τη φύλαξη δηλαδή χρημάτων, πολύτιμων αντικειμένων κ.ά., οι ιερές τράπεζες δεν εισέπρατταν «φύλακτρα». αλλά και δεν έδιναν τόκο για τις βραχυπρόθεσμες καταθέσεις.
Για καταθέσεις μεγάλης διάρκειας ξέρουμε πχ. ότι στην Αθήνα του 4ου αιώνα. π.Χ. το επιτόκιο ήταν γύρω στο 10%.
Ρόλο τραπεζών και μάλιστα ανταγωνιστικό αυτού των ιδιωτικών τραπεζών έπαιξαν και τα ιερά.
Όσον αφορά στις ιδιωτικές τράπεζες, ωστόσο, κατά κανόνα τα επιτόκια ήταν πολύ υψηλότερα αυτών των ιερών ενώ στα λεγόμενα ναυτοδάνεια, τα επιτόκια έφταναν ακόμη και στο 100% όταν, σε περίπτωση απώλειας του πλοίου μαζί με το φορτίο του, ο δανειστής δεν είχε καμία αξίωση από τον δανειζόμενο.
Σταδιακά, οι ιδιωτικές τράπεζες απέκτησαν αρκετά μεγάλη δύναμη ώστε να μπορούν να καλύψουν τις δανειακές ανάγκες ολόκληρων πόλεων. Επειδή στην αρχαία Ελλάδα, όμως, οι πόλεις αποταμίευαν κατά κανόνα χρήματα κατά τις περιόδους ειρήνης οι περιπτώσεις που χρειάζονταν δάνεια ήταν, κυρίως, στις περιόδους πολέμων. Αυτό, όμως, είχε ως αποτέλεσμα οι ιδιωτικές τράπεζες να αυξάνουν τον κύκλο εργασιών του σε περιόδους πολέμου και γι΄ αυτές οι πόλεμοι να αποτελούν πηγή πλούτου.
Επιπλέον, μπορούσαν να επηρεάσουν την έκβαση πολέμων ανάλογα με τον ποιον από τους αντιπάλους θα επέλεγαν να δανειοδοτήσουν και με τί κόστος. Τελικά, οι τραπεζίτες κατάφεραν μέσω του ελέγχου του εμπορίου χρήματος να επηρεάσουν τόσο την οικονομική, όσο και την κοινωνικοπολιτική ζωή της Αρχαίας Ελλάδας.
Η επιρροή αυτή αποτυπώνεται και στην τέχνη καθώς μια σειρά έργων αντλούν θεματολογία από Έλληνες που έφτασαν στην πτώχευση και την εξαθλίωση χρωστώντας σε τραπεζίτες. Αν και η Ελλάδα άκμασε στο πραγματικό εμπόριο, στη ναυτιλία, στον πολιτισμό και στις τέχνες και παρά το γεγονός πως έφτασε να γίνει κυρίαρχος οικονομική και στρατιωτική δύναμη για αιώνες, δεν κατάφερε ποτέ, πιθανώς γιατί ήταν αντίθετο στη φιλοσοφία της, να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στο εμπόριο του χρήματος και αυτό τελικά της κόστισε καθώς το κενό στην αγορά καλύφθηκε από τραπεζίτες συχνά όχι με τον καλύτερο και πιο ηθικό τρόπο